شاگرد

در زبان پهلوی اَشا کَرت خوانده می شود یعنی انجام دهنده اَشا  یا راستی ، پاکی ،درستی است. بر اساس فرهنگ کهن شاگرد از دو کلمه “شا” و ” گرد” تشکیل شده است. شا مخفف کلمه شاد می باشد و گرد به معنای دور استاد گرد  شدن است پس در مجموع به معنای با حالی شاد گرد استاد جهت آموزش جمع شدن است. برخی شا را مخفف شاه می دانند و در واقع به استاد لقب شاهی می دهند. بنابراین شاگرد همان گرد استاد جمع شدن و  راستی ودرستی آموختن است.